woensdag 11 december 2013

Queeste

Gisteravond zat ik te zappen op de bank (jaja ook dat doen wetenschappers wel eens) en daar kwam ik terecht midden in "The Lord of the Rings". Een prachtig epos dat ik al op mijn zestiende versleten heb. Letterlijk want die (pocket) boekjes zien er niet meer uit.
De film geeft de boeken op een prima manier weer, ook dat kan wel eens tegenvallen.

Maar waar ik het over wilde hebben is de queeste die Frodo en zijn reisgezelschap moeten volbrengen. Zorgen dat het kwade uit de wereld verdwijnt door de ring in de vuurberg te gooien. Het is niet niks om te zorgen dat het kwade uit de wereld verdwijnt. 
Veel grote en kleinere mensen hebben dit al geprobeerd en ook velen hebben dat met hun leven moeten bekopen zoals Martin Luther King en president Kennedy. 
Gelukkig heeft Mandela zijn leven uiteindelijk op een vreedzame manier mogen eindigen en hopelijk zal zijn queeste blijven voortleven in de harten van de mensen.

Ieder van ons heeft ook een groteren of kleinere queeste te vervullen. In het groot is dat misschien de vrede op aarde maar ook in het klein zijn er queesten genoeg: de zorg voor je ouders die steeds meer afhankelijk van je worden, de zorg voor een gehandicapt kind het kan een zware last worden die, als je hem alleen moet dragen, soms te zwaar wordt. Wat is het dan fijn als iemand hem even van je af kan pakken al is het alleen maar door even boodschappen te doen of simpelweg een arm om je heen.
Bestaat dit nog in onze maatschappij? Zien we nog wel de queesten van anderen of leven we allemaal langs elkaar heen? Ik denk van niet, ik zie nog genoeg mooie dingen die mensen voor elkaar doen en zelfs via de (door velen verfoeide) sociale media wordt er erg veel hulp geboden. Bijvoorbeeld als iemand vermist en gemist wordt dan komen vaak veel mensen in actie door dit te delen en zo is al menig persoon teruggevonden. 

Een van mijn queesten (en dan in de vorm van een opdracht aan mezelf) is dat ik graag mijn steentje wil bijdragen aan het onderwijs. Ik vind dat ieder kind zijn of haar plekje moet hebben binnen het onderwijs zodanig dat het gelukkig mag zijn en van al zijn talenten gebruik mag maken. 
Ik doe dat bijvoorbeeld door onderzoek te doen naar hoe kinderen en in dit geval studenten het beste terechtkomen in het werkveld (in de Chemie) bij de Zuyd hogeschool. Deze studenten doen hun minor in de vorm van communities en het blijkt dat dit voor hen goed werkt, ze geven allen aan dat ze veel zelfstandiger werken en dat ze zich meer collega dan stagiair voelen binnen de bedrijven. Ze voelen zich gewaardeerd en gehoord. Zie http://www.chemelot.nl/?id=3&template=bedrijf.htm&bid=166&taal=nl
Ook ben ik als projectleider betrokken bij het project TEC2020 om meer leerlingen in het techniekonderwijs te krijgen. Dit doet men door het techniekonderwijs binnen de betrokken vmbo's boeiender en uitdagender te maken. Zelf ben ik vanuit mijn expertise op het gebied van professionalisering van leraren betrokken bij het cluster dat de professionalisering en de implementatie van de PDSA cyclus begeleidt. Hopelijk voelen de leraren zich na dit project sterker en kunnen zij de leerlingen beter begeleiden naar een nieuwe toekomst in de techniek.
Een nieuwe opdracht deed zich voor in de vorm van mede-ontwikkelen van een nieuwe opleiding. Deze opleiding bevindt zich op het snijvlak van twee disciplines en moet weer nieuwe werkgelegenheid gaan bieden in onze regio. Ik kan hier nog niet teveel over zeggen maar mooi wordt het wel.
En als laatste bij sChOOLCAFE kunnen jongeren, ouders, leraren én schooldirecties terecht met al hun vragen op onderwijsgebied. Samen met hen ga ik op zoek naar oplossingen. Het is een open ontmoetingsruimte zonder drempels, dus.... loop gerust eens binnen of bel of mail me
www.cc-onderwijs.nl

Ik hoop dat ik mijn queeste kan volbrengen en dat ik links en rechts ook nog bijdragen kan leveren aan de queesten van anderen. Laat dat ons goede voornemen zijn voor het komende jaar!



maandag 2 december 2013

Onderwijs dat er toe doet

Als zzp'er of liever gezegd zp'er (zelfstandig professional) kom ik op veel verschillende plaatsen en ontmoet ik veel diverse mensen.
Wat de dag van morgen brengt is een onbekend terrein. Dit maakt het werken in het onderwijs interessant en heel gevarieerd.

Wat mij wel opvalt in al die settings in het onderwijs (want daar ben en blijf ik werkzaam) is de wens van iedereen om het "goed" te doen. En als ik dan doorvraag wat dat "goede" dan inhoudt dan is dat altijd gerelateerd aan de leerling of aan de student. Goed onderwijs is onderwijs dat er voor de leerling, de student, het kind toe doet!

Waarom gaat het dan toch soms zo ongelofelijk fout? Waar ligt dat aan? Aan het onderwijs, de leraar, het kind, de ouders? Zomaar wat vragen die bij me opkomen.

Zoals ik al vaker heb geschreven in mijn blogs is er m.i. geen enkel maatschappelijk gebied als het onderwijs waarin zoveel innovaties worden uitgedacht. Ik schrijf met name uitgedacht omdat het met het uitvoeren meestal niet zo'n vaart loopt.
Loop nog maar eens door je eigen school en kijk eens of er veel veranderd is. Ja, de muren hebben vaak een kekker kleurtje en de juf heeft misschien een nieuwe jurk. Maar de setting: kinderen in de klas en juf of meester er voor is in al die jaren niet zoveel veranderd. Klassikaal onderwijs is een al eeuwenoude methode om grote groepen les te geven. Dit is natuurlijk goedkoop maar of het goed is voor de leerlingen? 

Allerlei vormen van vernieuwingen zijn uitgedacht en uitgeprobeerd, maar ook even hard weer losgelaten. Wat is dat toch dat in het onderwijs weinig beklijfd en alles om de zoveel tijd weer opnieuw wordt uitgevonden? Waarom leert men zo weinig van elkaar. Wat op één school goed gaat vindt de andere school weer opnieuw uit. En toch is er iedere dag wel ergens een onderwijscongres of conferentie waar hordes leraren en onderwijsmanagers naar toe gaan. Wordt hetgeen men daar opsteekt niet gedeeld? Uit onderzoek blijkt dat de opbrengsten van het bezoek aan deze conferenties groot zijn voor de bezoeker maar vaak weinig gedeeld worden met collega's of de rest van de school. Uit hetzelfde onderzoek blijkt dat de hoogste opbrengsten voor een team of voor een school gehaald worden uit training on the job en dan ook nog samen het het team. Dit pleit dus voor een teamgerichte aanpak van een verandering of vernieuwing. Samen of collectief leren dus (mijn stokpaardje!!) 


Onderwijs dat er toe doet is niet zozeer gericht op innoveren maar meer op de inhoud, sluit deze inhoud nog aan op de leefwereld van het kind, de leerling, de student. Want dat is toch waar we het allemaal voor doen (zoals ik hierboven al constateerde). Het kan dan wel zo zijn dat het ene kind een andere inhoud of aanpak nodig heeft dan het andere en dat we daarom moeten overgaan tot flexibelere vormen van onderwijs, op maatwerk. Dat is ook verandering en vernieuwing maar dan wel gericht op de doelgroep.

Wat dat betreft zijn er vlammetjes van voorbeelden en daar kunnen andere scholen zich zeker aan warmen. Zoek deze voorbeelden op en doe er je voordeel mee. Mensen die iets moois tot stand hebben gebracht willen dit graag met andere delen. 

Want zoals het motto van lijnspel (het samenwerkingsverband van zp'ers waar ik bij aangesloten ben) luidt:
DELEN IS HET NIEUWE HEBBEN