Kerst 2014, honger en armoede, of?

Daar zit je nu een paar dagen voor de Kerst in 2014. Het jaar waarin alles goed zou komen volgens Rutte II.
Echter als je de radio opzet of naar het journaal kijkt dan word je toch erg verdrietig van alle ellende die je hoort en ziet.
Oorlogen, ziektes, honger en armoede is het wat de klok slaat. Hoezo het wordt beter? Voor mijn gevoel zijn er nog nooit zo veel arme mensen in ons "rijke" Nederland geweest. Ziet meneer Rutte dit niet of maakt het hem gewoon niks uit? Aangezien ik toch meestal uitga van het goede in de mens en ik oprecht denk dat Mark Rutte best een aardige man is, denk ik dat hij het inderdaad niet ziet. In zijn kringen zijn geen arme mensen dus dan hoef je je daar ook niet druk om te maken.

Wat ik het allerergste vind dat zijn de kinderen.... zij zijn overal de dupe van. Worden vermoord op school terwijl zij niks te maken hebben met de conflicten die de volwassenen veroorzaken. Zij lijden honger, hebben pijn terwijl er buiten hun zicht een wereld van overvloed is.

Wat doen we er aan? We zamelen goederen, eten en geld in en geven dit aan voedsel- en kledingbanken. Mooi, zeker maar het lost het probleem niet structureel op en er zijn zoveel mensen die in stille armoede leven en zich niet melden uit schaamte, deze bereik je dus niet.

Wat moeten we dan? Wist ik het maar maar zou het misschien helpen als we allemaal eens om ons heen keken en op elk bedrijf of in elke instelling, organisatie, gemeente, ziekenhuis, noem maar op één baan extra zouden creëren waar dan een werkeloze weer aan de slag kan?
Misschien een klein ideetje dat als het wordt opgepakt een grote impact kan hebben.
Laten we dit volgend jaar eens proberen.

Voor de kinderen die in nood zijn is er zeker een rol weggelegd voor het onderwijs. Kijk naar je kinderen in de klas, zijn ze suf en er niet bij? Misschien heeft het kind honger en zal het dat niet vertellen. Een extra boterham meenemen kan dan wel helpen en doet zo veel goed. Laat het kind in vertrouwen met je praten dan weet je waar zijn/haar gedrag vandaan komt en kun je helpen.

Zwerfjongeren zijn een groot probleem. Als je met deze kinderen werkt... misschien is er een oom of tante die dit kind (tijdelijk) in zijn of haar gezin wil opnemen dat is vertrouwd en het kan al zoveel goed maken. Een warm gezin is toch alles wat een kind zich wenst.

Laten we in 2015 zoeken naar oplossingen voor kinderen en hun ouders en ja als het kabinet daarvoor moet vallen en er daardoor een meer humaan beleid komt, so be it.


Ik wens iedereen een zalig, vredig en bovenal gezond nieuw jaar.

Is onderwijs een prijsvraag?

Wat een rare vraag in de titel...  en toch als ik de oproep van Sander Dekker bij De Wereld Draait Door hoor, waarin hij vraagt of Nederland met hem meedenkt in een nationale dialoog om zo een samenhangende visie over de inhoud van het onderwijs te vormen, bekruipt me het gevoel dat hij een prijsvraag uitschrijft  over de vraag of kinderen de juiste dingen op school leren en goed worden voorbereid op hun toekomst in de maatschappij. 

Onderwijs maken en geven is niet zoiets als een slogan bedenken. Onderwijs is een vak en dat vak moet uitgevoerd worden door professionals en niet door Jan de slager of Piet de bakker. Beide laatsten hebben hun eigen vak en willen ook niet dat de hele wereld zich met hun vak bemoeit. De minister van Volksgezondheidszorg roept toch ook niet op om mee te denken hoe je het beste een blindedarmoperatie uitvoert.

Dus onderwijsmensen laat dit niet op je zitten, protesteer hiertegen. Neem het onderwijs zelf ter hand en laat zien dat je er bent en dat je in de eerste plaats een professional bent.
Dat er iets moet gebeuren... dat weten we inmiddels allemaal. Maar er gebeurt al heel veel alleen weten we het vaak niet van elkaar omdat we te druk zijn met de zaken van alledag, van alle brandjes die geblust moeten worden en omdat we 's avonds vaak van vermoeidheid van de bank rollen.

Daardoor zijn we vaak niet in staat om de inspirerende nieuwe initiatieven tot ons te nemen.
Gisteren mocht ik getuige zijn van een onderwijsavond van hartverwarmend onderwijs Limburg in het Brandenberg College te Landgraaf. Veel inspirerende sprekers met prachtige onderwijsvoorbeelden. Twee wil ik hier noemen. #GeenSchool. Deze beweging heeft samen met leraren, sponsors én leerlingen het Brandenberg College in een week tijd veranderd van een grijze, grauwe school in een volledig opgepimpte kleurrijke leefruimte.   
Daarnaast werd ik zeer enthousiast van het verhaal van Sjef Drummen over Agora Roermond
een school die eigenlijk geen school meer is maar een warm bad voor kinderen, een nieuwe leefwereld waarin ze op hun eigen manier en op hun eigen tempo kunnen leren maar waar ze wel een diplomagarantie krijgen en waar dit ook wordt waargemaakt.
Al met al een zeer leerzame avond waar ik hopelijk nog de vruchten van ga plukken.

Dus Minister Bussemaker en Staatssecretaris Dekker kom eerst eens praten met de onderwijsmensen zelf en kijk eens wat er al allemaal is. Misschien moeten jullie alle innovatieve zaken met elkaar verbinden of zorgen dat er een instituut is dat dat kan. Zorg dat het onderwijs hierover geïnformeerd wordt maar schrijf niet een of andere prijsvraag uit over zoiets belangrijks als ons onderwijs. 
Er zijn genoeg professionals in het onderwijs (leraren, wetenschappers e.a.) en niet te vergeten de studenten zelf die met jullie mee willen denken maar dan wel op een professionele manier!

De autonomie van de leraar

Mijmerend over het bovenstaande vroeg ik me af waarom alle innovaties en pogingen om de leraar uit het klaslokaal te krijgen toch altijd stranden.

De leraar kan toch autonoom handelen? Als je de zelfbeschikkingstheorie of zelfdeterminatietheorie (ZDT) van Deci en Ryan (2002) over de menselijke motivatie beschouwd zou dat positief moeten zijn.

De kern van deze theorie wordt gevormd door de stelling dat er drie natuurlijke basisbehoeften zijn die, indien deze bevredigd worden, een optimale functionering en groei van een persoon toestaan. Ook de intrinsieke motivatie van een persoon om doelen te bereiken hangt mede van de bevrediging van deze behoeften af. Een belangrijke stelling van de theorie is dat vormen van controle op het gedrag van anderen zorgt voor een afname van hun intrinsieke motivatie, omdat deze controle de bevrediging van de basisbehoeften frustreert. En daar zit hem nou net de kneep.

De enige plek waar de leraar zich autonoom kan voelen is in het klaslokaal, daar heeft hij/zij invloed op zijn manier van lesgeven, van omgaan met de kinderen/studenten en kijkt hem niemand op de vingers.

Buiten het klaslokaal heeft hi/zijj nl. totaal geen invloed. Niemand vraagt hem of haar hoe het rooster er uit moet zien (dat wordt voor hem/haar geregeld), welke onderdelen waar in het curriculum zitten, hoe de school ingericht wordt, welke methode gebruikt wordt, hoe het hele onderwijs in Nederland geregeld zou moeten zijn enz. enz. 

Natuurlijk is dit wat overtrokken, er zijn genoeg mogelijkheden tot inspraak maar dat is nooit op hoofdlijnen. De leraar (en ook de leerling en de student, maar dat is een ander verhaal) heeft vaak het gevoel dat er langs hem of haar heen en over hem/haar heen beslist wordt. 

Men heeft niet het gevoel dat er gebruik gemaakt wordt van zijn/haar competenties en daardoor is de verbondenheid met het werk niet groot. Vaak moet uitgevoerd worden wat anderen bedenken of bedacht hebben.

Dus.... willen we de leraar uit de klas krijgen en samenwerking tussen de diverse disciplines en docenten bevorderen dan moeten we hem/hen ook de autonomie geven om zelf met innovaties te komen, zelf lessen te ontwerpen en zelfs de lead geven om onderwijs te ontwerpen en te veranderen. Laat hem zelf tonen dat hij competent is in zijn vak en zich verbonden voelt met zijn vak, de school en het onderwijs. Dan krijg je intrinsiek gemotiveerde mensen die frank en vrij om zich heen kijken en voeling hebben met alles wat er gebeurt. Zij zijn dan ook in staat om gewenste veranderingen te signaleren en door te voeren.

Hou op met die sturing van bovenaf, van directies, besturen en overheid.

Haal die leraar uit de klas en luister eens naar wat hij/zij te vertellen heeft. Dat kon nog wel eens heel verrassend zijn en leiden tot allerlei nieuwe, echt doordachte vormen van onderwijs.

Het vormen van communities kan hierbij zeer behulpzaam want samen sta je sterker dan alleen.

Van alles en nog wat, van IS tot InHolland

Oeps alweer meer dan twee maanden geleden dat ik een blogpost gemaakt heb, wat gaat de tijd toch snel. Zo aan het begin van het schooljaar is er veel en van alles te doen en als je daarbij nog twee weken op vakantie gaat dan is het oktober voordat je het weet en staat de herfstvakantie weer voor de deur.
Niet dat ik me daar druk om maak, mijn werk loopt gewoon door en gelukkig maar, ik heb genoeg te doen.

Er is intussen veel gebeurd, persoonlijk maar ook in de wereld om ons heen. Allerlei rampen zoals de uitbraak van Ebola en oorlogen (Oekraine, Syrie) en zelfs het uitroepen van een nieuwe staat (IS). Je vraagt je inmiddels af wat er aan de hand is met de wereld, kunnen we dit nog stoppen en ooit weer terugkeren naar een redelijke en veilige samenleving? Ik hoop het van ganser harte.

Persoonlijk is het nieuws veel mooier, wij zijn weer grootouders geworden en wel van een allerliefste kleindochter, onze tweede, en wat zijn we trots!! Gelukkig gaat het met het jonge gezin goed en we genieten er van om dit van de zijlijn mee te mogen maken.

Ook op zakelijk gebied gaat het prima, ik heb sinds 1 september j.l. een (kleine) aanstelling bij ZUYD hogeschool om de opzet van een nieuwe opleiding mee te mogen begeleiden. Daarnaast heb ik nog diverse opdrachten ook binnen het Hoger Onderwijs zoals een onderzoek naar de uitvaller van de economische opleidingen binnen ZUYD, wie zijn zij en wat kenmerkt hen?
En ik mag een studente helpen die vastgelopen was met haar scriptie. Hopelijk kan zij met mijn hulp deze hobbel overwinnen zodat zij in het najaar haar diploma in ontvangst kan nemen.

Dat is wat me nu wel opvalt, ik heb al diverse studenten hier gehad die worstelen met hun scriptie binnen Universiteit of Hogeschool. Door alle controles van de overheid zijn de normen voor de scripties enorm opgetrokken en lijkt het wel of de studenten niets meer goed doen. het lijkt wel of ze inmiddels allemaal een proefschrift moeten schrijven i.p.v. een scriptie. Is dit angst van de onderwijsinstituten of hoe moeten we dat zien? Natuurlijk is het goed dat de studenten het niet voor niets krijgen maar er bestaat ook nog zoiets als een gulden middenweg.
Wat dat betreft spant InHolland wel de kroon dat is inmiddels wel bekend (zie http://www.volkskrant.nl/dossier-onderwijs/studenten-inholland-dupe-van-strengere-afstudeereisen~a3525097/) maar de studenten schieten er niets mee op. De studente die ik begeleid heb is inmiddels gestopt (dat gaat veel geld kosten) en gaat ten arren moede maar een MBO opleiding doen. Heel erg zonde want ze was bijna klaar.

Het zou mooi zijn als men wat meer met de student dan over de student zou beslissen en dat binnen alle vormen van onderwijs.
Als we daar dit jaar eens aan gaan werken, misschien levert dat al vruchten op zoals minder schooluitval en meer tevredenheid bij leerlingen en daar doen we het toch voor!!!

Pijn

Waarom moet er oorlog zijn?

Zoveel leed veroorzakend, zoveel pijn.

Wat is het toch dat mensen drijft?

Om te doden voor stad, land of God

En waardoor vrede nooit beklijfd.

Het leed in Gaza, Israel, Syrie en om de hoek

Is te veel om te bevatten, de rede is zoek

Zijn er nog beschaafde mensen

Die voor iedereen vrede en rust wensen?

Schreeuw toch geen oorlogstaal, geef de doden respect

Zorg voor mooie herinneringen en niet voor geweld

Dan is de wereld goed bezig en weten we weer:

Ieder mensenleven telt.

Opgedragen aan @vladimirpoetin en @barackobama

MG 22072014

Passie voor het Onderwijs

Deze week heb ik weer een mooi staaltje van hoe het niet moet meegemaakt. 

Twee studenten van een niet nader te noemen ROC hebben stage gelopen op hun eigen school. En horen dus vlak vóór de vakantie dat hun stage onvoldoende is en dat ze dus niet door kunnen naar het vierde jaar. 
Zoals ik het kan zien (ik weet niet of ik alle gegevens heb) heeft één van de studenten in april j.l. een beoordeling gehad en daarna niets meer. Tot deze week het oordeel onvoldoende kwam. Op het beoordelingsformulier van april stond één zin, die ik, de moeder van de student en de student zelf niet konden lezen. Ik kon er absoluut geen chocolade van maken. Van leerdoelen en adviezen kon dus al helemaal geen sprake zijn.
Hoe kan het toch dat een stage op je eigen school op die manier afloopt? Je bent toch in een ultieme onderwijssituatie en je zou daar toch wat moeten leren. Je coaches en leraren zijn toch in de buurt? Dan verwacht je toch dat je begeleiding krijgt en dat men je helpt om je (leer)doel te verwezenlijken? Ik verbaas me nog elke dag over de praktijken in het onderwijs.....

Toch zijn er ook hele mooie zaken te melden, gelukkig!
Ik heb zes weken lessen mogen verzorgen aan eerstejaars HBO ICT studenten en dan met name het vak onderzoeksvaardigheden. De studenten hadden hier niet veel mee, veel theorie en saai. Als eindopdracht moesten ze een onderzoeksrapport schrijven over een casus. Deze casus ging over real life soaps zoals Utopia. Ik was zeer blij verrast met de kwaliteit van de onderzoeken en de onderzoeksrapporten. Er zat zelfs een groepje bij dat een 10 scoorde. Dat geeft dan weer erg veel voldoening en daar doe je het toch voor.


In een ander project heb ik de Onderwijs- en examenregelingen (OER) van diverse opleidingen mogen aanschouwen. Velen daarvan zijn prima in orde en studenten kunnen dan ook goed terugvinden wat van hen verwacht wordt en wat zij van hun opleiding mogen verwachten. Enkele OER's echter zijn echt onder de maat. Men beseft blijkbaar niet dat dit rechtsgeldige documenten zijn waaraan studenten rechten kunnen ontlenen. Je moet van goede huize komen om informatie te vinden en de teksten zijn vaak zo doorwrocht dat je je afvraagt waar het over gaat.
Als je van je studenten verwacht dat ze goed werk afleveren dan moet je als opleiding zeker het goede voorbeeld geven. Zo moeilijk is dat toch niet!

Al met al weer een zeer leerzame week achter de rug met veel ups en downs maar wel nog altijd met passie en liefde voor het onderwijs!

Einde van het (school)jaar

Zo, dat was al weer een tijd geleden. Een blog bijhouden is toch niet zo gemakkelijk als ik dacht. Och, elke week een stukje schrijven, dat moet toch te doen zijn.
Nee dus, er zijn van die tijden dat het helemaal niet lukt. Te druk, geen inspiratie, 's avonds te moe..... noem de redenen of zo u wilt de smoesjes maar op.

Maar dat ik het druk heb dat is wel waar. Vier projecten tegelijkertijd en ze moeten ook nog allemaal (op één na) afgerond zijn voor het  einde van het schooljaar. Voor mensen die in het onderwijs werken is dat een bekend fenomeen.
Ik weet niet wat dat is maar in het onderwijs leeft men van september t/m juli en begint het jaar daarna weer even vrolijk van voren af aan. Het lijkt wel of alle opgedane kennis, producten, processen e.d. in de zes weken zomervakantie wegvloeien. Ik heb zelden meegemaakt dat een project doorliep na de vakantie. Nee, de oplevering moet in of vóór juli plaatsvinden want we weten niet of we volgend jaar nog geld hebben. 

Als je het over duurzaamheid hebt dan is dit toch een voorbeeld van hoe het niet moet +Jet Bussemaker  Het zou goed zijn als het onderwijs nu eens echt opengezet wordt en kijkt naar hoe de rest van de maatschappij zich ontwikkelt. Door de crisis zie je dat er steeds meer mensen ontslagen zijn/worden en deze blijven veelal niet bij de pakken neerzitten maar beginnen al dan niet georganiseerd in coöperaties zoals +LijnSpel voor zichzelf. De ZZP'ers schieten de grond uit en wat doet men in het onderwijs? Vanaf komende september mogen er geen ZZP'ers meer worden ingehuurd: dit zou concurrentie voor de leraren zijn. Mij dunkt dat het voor studenten en leerlingen zeer interessant is om te zien hoe veel mensen met de crisis omgaan en toch hun brood verdienen zonder gebruik te maken van allerlei instanties zoals +UWV  e.a. 
Zoals +Jaap Peters afgelopen vrijdag in Heerlen al aangaf zou het best zo kunnen zijn dat er over 20 jaar geen "baas" meer bestaat, vaste dienstverbanden zijn verdwenen en ieder werkt flexibel en in verschillende werkverbanden. Moet je onze studenten daar nu dan niet op voorbereiden? Ik zou het antwoord wel weten.


Nu wil ik het leven van een zzp'er echt niet verheerlijken, je hebt veel vrijheid dat is waar, maar je moet je net zo goed aan deadlines houden en of je volgend jaar of zelfs volgende maand nog opdrachten hebt is maar de vraag. 
Maar wat mij vooral binnen het onderwijs opvalt is dat de tijd waarin je iets kunt doen zo ontzettend kort is. Ik heb hier al vaker over geblogd en het begint een stokpaardje te worden. Als leraren wat meer onderwijstijd zouden hebben dan zou de werkdruk veel lager komen te liggen. Wat mij betreft hoeven ze echt niet minder vakanties te hebben (al zou dat ook schelen denk ik) maar het mechanisme van één week voor de vakantie en één week er na geen afspraken meer plannen moet toch echt doorbroken worden. Er blijft dan zo weinig tijd over om met elkaar zaken aan te pakken dat er inderdaad weinig van de grond komt en weinig vernieuwd wordt.
Wat vernieuwen betreft: misschien moeten we daar ook eens even pas op de plaats maken en zorgen dat het onderwijs zoals het nu is (of zou moeten zijn) geconsolideerd wordt en leraren en studenten gewoon goed weten wat er van hen verwacht wordt. 

Ik weet zeker dat mensen dan ook uitgerust op vakantie gaan, hun verworvenheden meenemen en daar volgend jaar mee verder willen. Pas dan is het onderwijs volwassen geworden.