vrijdag 8 mei 2015

De wereld

Wat gebeurt er toch veel in de wereld. Of in ieder geval wat krijgen we toch veel informatie over wat er allemaal gebeurt in de wereld. Aardbevingen, terreur, oorlogen, schietpartijen, berovingen, overstromingen, bootvluchtelingen en nog veel meer komt zo via de TV je huiskamer binnen en je moet wel zonder hart zijn als je dit niks doet.
Dus je geeft zo veel je kan om mensen te helpen om weer een redelijk bestaan op te bouwen, terwijl je eigenlijk ook wel weet dat veel van dat geld verdwijnt in corrupte zakken. Maar moet je dan iedereen maar laten stikken en weg kijken?
Dat gedrag wordt al te vaak vertoond en we willen toch niet dat onze kleinkinderen later vragen waarom we die mensen hebben laten stikken, net zoals wij nu soms verbijsterd zijn over wat er allemaal in de Tweede Wereldoorlog gebeurde.

Een oplossing? Die heb ik ook niet maar ik denk wel dat het helpt als kinderen geschoold worden en als vrouwen even gelijk zijn als mannen. Dan zou er al een hoop geweld minder zijn. Deze vrouwen en kinderen kunnen een nieuw wereldbeeld scheppen niet alleen in de landen waar problemen zijn maar ook hier.
Afbeeldingsresultaat voor onderwijs in derde wereldlandenOok hier leven er nog genoeg mensen met allerlei vooroordelen over vrouwen, mensen met een andere religie, geaardheid, kleur etc. Door in het onderwijs mensen te leren dat er ook andere culturen zijn dan de onze en kinderen daar mee kennis te laten maken kun je al veel vooroordelen voorkomen. Uiteindelijk komen we allemaal voort uit één oermoeder, Gaya, de aarde. En hoe je deze moeder dan wil noemen, God of Allah of Boedha dat maakt dan toch allemaal niks meer uit.

Ook dicht bij huis krijg je veel ellende mee, een scooterongeluk met twee pubers van 14, twee meisjes van 20 door de bliksem getroffen, een schietpartij in Sittard en ga zo maar door. Soms heb je de neiging om maar helemaal geen televisie of sociale media meer te bekijken want als je dan ook nog het commentaar er bij leest van menig  "Nederlander" (die vaak niet eens zijn taal juist kan schrijven) dan zakt de moed je in de schoenen. Ook hier ligt echt een grote taak voor het onderwijs en dus op de schouders van de leraren.
Ik hoor ze nu al zeggen: "wat? alweer bij ons?" Ja maar niet alleen ook bij opvoeders, jeugdzorg e.d. Echter ik heb het gevoel dat al deze mensen niet voldoende toegerust zijn voor deze taak. Men weet vaak niet wat de leefwereld van de jeugd is, waar zijn ze mee bezig, wat houdt hen bezig. Leraren en andere opvoeders moeten zich echt meer verdiepen in de jeugdcultuur én dus ook in games en internet. Het is toch van de gekke dat er nog steeds leraren zijn die zeggen dat ze geen email (!) hebben of dat ze niet aan sociale media beginnen ("die onzin daar doe ik niet aan"). Je hoeft niet zelf een account te hebben maar je moet wel weten wat het is en wat er zoal gebeurd op die fora en podia.

Afbeeldingsresultaat voor televisieWaar het dus vooral om draait is dat we ons weer bewust moeten zijn dat kinderen en volwassenen moeten beseffen dat we allemaal gewoon mensen zijn die het met elkaar op deze aarde moeten rooien. Als we dat niet beseffen dan blijven de verschrikkelijke beelden van oorlogen en terreur in onze huiskamer verschijnen.