woensdag 30 november 2016

Eindejaarsgedachten


Afbeeldingsresultaat voor cafe pelthier zit ik weer, na weer een jaar free-lancen, tijdelijke aanstellingen en opdrachten. Nieuwsgierig naar wat het volgend jaar weer zal brengen en met steeds minder stress daarover. Nu ik mijn 60e verjaardag gevierd heb met een onvergetelijk feest met zoveel mensen die me dierbaar zijn en in mijn stamkroeg (overigens dezelfde als die van Frans Timmermans) weet ik wat telt: dat je geliefden en jijzelf maar gezond mogen zijn. Dat is toch het belangrijkste, al het andere is alleen maar franje.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik nu op mijn lauweren ga rusten, helaas kan dat nog niet en eerlijk gezegd zou ik dat ook nog niet willen. Ik bruis nog van energie en wilde ideeën en wil me graag nog inzetten voor de (onderwijs)maatschappij.
Op dit moment ben ik nog werkzaam bij de EADTU maar die opdracht is op 1 januari a.s. weer afgelopen dus fris en vrolijk weer op zoek naar iets anders.
Afbeeldingsresultaat voor minister wiebesMijn eigen bedrijf CC-Onderwijs is nog steeds actief voor ondersteuning en onderzoek in het onderwijs. Ik heb er weer zin in om nieuwe projecten op te pakken. Aangezien we nu weer van Minister Wiebes met de VAR verklaring mogen werken moet dat geen probleem zijn. Als hij nu ook kan zorgen dat opdrachtgevers minder huiverig zijn met inhuur van ZZP'ers dan is hij een toffe vent. 
Wat mij van het hart moet en wat mij ook opvalt in de laatste jaren is dat mensen zo primair op alles reageren. Er wordt alleen nog maar vanuit onderbuikgevoelens gereageerd en gestemd. Dat zie je bij Brexit, zwarte piet discussie en Trump en zo zijn er nog veel andere voorbeelden te geven. Lees de sociale  media er maar op na, je schrikt er van. Vaak gaat het om een directe reactie op informatie. Ik zou dus heel graag hier een pleidooi houden voor het meer inzetten van de collectieve leercyclus. Binnen deze cyclus leer je informatie te ontvangen, te interpreteren en daar consequenties uit te trekken, met deze consequenties maak je een plan (reactie) en dit plan voer je uit en evalueer je uiteindelijk. Dus niet meteen reageren maar eerst interpreteren en dan pas reageren. Dat zou zo maar eens een doel kunnen worden voor de volgende jaren. Het zou fijn zijn als we weer communities/gemeenschappen met elkaar gaan vormen, hard nodig in deze tijd!

vrijdag 23 september 2016

Passend onderwijs voor laatbloeiers?

Als ultieme laatbloeier pleit ik voor meer passend onderwijs en zelfs meer maatschappelijke voorzieningen zoals banen e.d. voor deze groep van mensen.


Laatbloeiers zijn (het woord zegt het eigenlijk al) hele creatieve en beeldende mensen. Zij komen pas later tot wasdom. In ieder geval pas tot de ontwikkeling die van hen verwacht wordt op school, thuis en in de maatschappij. Zij hebben vaak echter hele andere kwaliteiten. Zij kunnen misschien dan niet zo goed rekenen of hun taalvaardigheid is dan wellicht niet zo groot maar zij zijn vaak wel creatief of doorzien mensen feilloos, kunnen prachtig tekenen en hebben een enorme fantasie.
Dat zijn helaas zaken die niet leiden tot goede punten op school of tot een pluim van de juf of uiteindelijk tot een diploma.
Voor veel van deze kinderen is de schooltijd kommer en kwel en komen zij er pas later (soms te laat) achter wat er van hen verwacht wordt en hoe zij dat moeten doen. Zij missen vaak de truukjes die andere kinderen wel al gauw doorhebben.

Zelf ben ik ook pas later gaan studeren. Dit heeft allerlei oorzaken maar een daarvan was dat ik nooit goed wist wat ik eigenlijk moest gaan doen en hoe ik dat moest doen, ik was te oud voor de gewone universiteit en had man en kinderen. Gelukkig was er de toen net opgerichte Open Universiteit in Heerlen. Hier kon ik in alle rust en op elk gewenst tijdstip studeren in losse modules die ik desgewenst kon samenvoegen tot een volledige academische opleiding. Zeer passend voor mij dus. Heerlijk, wat een verademing om zelf mijn studiepad vorm te geven en zelf mijn keuzes te kunnen maken. Eigenaarschap heet dit in onderwijskundige termen. Ik genoot elke keer weer als ik een module had afgerond en aan de volgende kon beginnen. Het heeft geleid tot een doctoraal Onderwijskunde en uiteindelijk tot een promotie aan diezelfde Open Universiteit over competenties en collectief leren. Dit zouden mijn onderwijzeressen op de lagere school nooit gedacht hebben daar ben ik van overtuigd.
Helaas heeft de OU die vrijheid nu losgelaten en wordt alles veel strakker gestuurd via allerlei studieprogramma's e.d. Ik denk dat ik in de huidige setting niet meer zou passen.

Wat je zoal om je heen hoort is dat men zegt dat als je maar blijft studeren dat je dan uiteindelijk ook wel een baan of een goede functie krijgt. Onze minister-president blijft dit ook maar roepen en andere parlementariërs met hem. Helaas als je op oudere leeftijd hebt gestudeerd krijg je alleen nog maar tijdelijke contracten en kun je een vast contract wel vergeten. Dat zou zo erg niet zijn als je dan als ZZP'er aan de slag gaat, niks mis mee, zelfs uitdagend. Helaas diezelfde parlementariërs hebben er voor gezorgd dat men in onderwijsland zeer huiverig is geworden om ZZP'ers in te huren vanwege de torenhoge boetes die ze van de belastingdienst hebben ontvangen omdat de modelcontracten niet in orde zouden zijn en er dan een verkapt dienstverband ontstaat. Voorlopig dus even geen projecten voor mij.

Maar de zon blijft toch schijnen, in aansluiting op de vorige blog: het rapport over de inzet van MOOCs binnen Europa en andere landen is gepubliceerd. Zie: Comparing Institutional MOOC strategies. Buiten dit (HOME) project werk ik nu bij de EADTU aan het SCORE2020 project. Hierover volgende keer meer.

dinsdag 23 augustus 2016

MOOCs en andere zaken

Vanaf 1 september zit ik weer op een vertrouwde stek hetzij wel in een andere stad. Ik mag weer werken voor de EADTU en ben daar erg blij mee. Leuke vertrouwde collega's en interessant en uitdagend werk in een prachtige omgeving (aan de St. Pieterberg in Maastricht). De analyses die ik vorig jaar uitgevoerd heb op de resultaten van een survey onder Hoger Onderwijs instellingen binnen Europa, over onder andere de inzet en impact van MOOCs, worden nu omgezet in diverse rapportages en in een overkoepelend rapport bestemd voor beleidsmakers en andere geinteresseerden. Binnenkort op de website van EADTU (HOME project) terug te vinden. ik ben werkzaam binnen diverse projecten binnen EADTU: het eerder genoemde HOME project dat nu zijn eindfase nadert en waarvan de opbrengsten nu duidelijk moeten worden, daarnaast SCORE2020 (Support Centres for Open education and MOOCS in different Regions of Europe en wat er zich verder nog gaat voordoen.

Naast dit werk ben ik wel nog op zoek naar nieuwe (onderwijs)projecten daar deze job waarschijnlijk op 1 januari 2017 stopt. Het liefste ga ik aan de slag met (jonge) mensen in een coachingstraject. Dat kan op het gebied van onderwijs maar ook op andere gebieden aangezien ik natuurlijk toch al wat levenservaring meebreng. Hulp bij scholing, sollicitaties, keuzes maken e.d. hoort daar dan bij.

Afgelopen jaar heb ik ook veel ervaring op mogen doen met curriculumontwikkeling en -vernieuwing, communties of practice, flexibele deeltijdopleidingen, maatwerk, learning outcomes, leerwegonafhankelijk toetsen en nog vele andere onderwijskundige zaken. Dus heeft u (tijdelijk) hulp nodig op dat gebied neem gerust contact met me op. Hulp is nabij! 

Maar eerst nog vakantie. Als iedereen weer terug is vertrekken wij lekker twee weekjes naar de zon. Ons plekje in de schaduw van de Mont Ventoux ligt alweer op ons te wachten. Hier verheug ik me op en ga ik zeker van genieten. 
Maar daarna weer op volle toeren er tegenaan met inzet van al mijn passie voor het onderwijs en voor mensen in het algemeen.

dinsdag 19 juli 2016

Afscheid en loslaten


Afbeeldingsresultaat voor afscheid

Afscheid nemen doet pijn, iedereen weet dat en zeker als je niet weet wat er na komt. Maar zoals het plaatje hiernaast al vermeldt loslaten heeft ook zijn goede kanten.
De organisatie waar ik met veel plezier de afgelopen twee jaar heb gewerkt (en voor 2001 meer dan twintig jaar) laat mij nu los. Nu moet ik zelf nog alle leuke en vriendelijke collega's, het interessante werk, de te ontwikkelen opleidingen en het gebouw waar ik me thuis voelde loslaten.
Dat gaat lukken dat weet ik zeker maar het heeft even tijd nodig.



Vanaf 1 september heb ik weer een nieuwe uitdaging. Gelukkig kan ik weer aan de slag bij de EADTU

The European Association of Distance Teaching Universities (EADTU) is Europe's leading institutional association in online, open and flexible higher education, and is at the heart of the modernisation agenda of European universities. Growing from its eleven founding members in ten European nations, EADTU now has a membership of fifteen institutions and fourteen national associations across 25 nations. Its membership covers over 200 universities and around 3 million students.
In het verleden heb ik al werkzaamheden voor hen verricht en ook hier is weer het gevoel van thuiskomen. Wat mijn werkzaamheden zullen zijn weet ik nog niet precies maar dat het uitdagend en interessant wordt weet ik wel zeker.

Dus ieder afscheid is weer een nieuw begin en elk "nadeel hep z'n voordeel"  zou een bekende voetballer zeggen.

Wat betreft mijn verdere loopbaan, mijn passie voor onderwijs is nog altijd even groot: ik ben beschikbaar als coach, onderwijsondersteuner (ontwikkeling, competenties, leerdoelen, leeruitkomsten) en teamontwikkeling waarbij ik vooral de inzet van de collectieve leercyclus en communities of practice promoot en ook voor professionalisering van docenten en anderen. Dus bel of mail me of kijk op mijn website voor contact:.

U kunt de volgende instellingen benaderen voor informatie over mijn werkzaamheden:

Image    Image       EADTU - European Association of Distance Teaching Universities

maandag 4 juli 2016

KOM MAAR OP

Daar sta je weer. Na 40 jaar werken, een universitaire studie en een promotie en op 59 jarige leeftijd moet je weer opnieuw beginnen.
Het tijdelijk dienstverband waar ik me zo met hart en ziel voor heb ingezet wordt niet verlengd. Op de vraag waarom niet was het enige antwoord: dat is beleid!


Oke dan moet ik maar weer op zoek naar iets anders. Een project, een opdracht het maakt allemaal niet uit als ik maar niet mijn hand hoef te gaan ophouden bij het UWV. Daar heb ik toch te veel voor geleerd zou je zeggen. Maar wat bij werk- en opdrachtgevers blijkbaar alleen telt is het kostenaspect. Ik ben oud en kost te veel. Maar zo voel ik me helemaal niet, ik ben zeer flexibel inzetbaar en op ict gebied doe ik vaak jongeren nog iets voor.

Afbeeldingsresultaat voor ervaren ouderenToch zou je dat ouder zijn ook als een voordeel kunnen zien. Ik wil helemaal geen volledige baan en hoe lang zou je me nog in dienst moeten houden? Echt geen zeven jaar meer, dus whats the problem?
Je krijgt er ook nog een flinke dosis ervaring en rust mee in huis dus werk- en opdrachtgevers: KOM MAAR OP!!


Ik wil hier ook geen klaagzang neerzetten maar de wet werk en zekerheid levert mij en vele anderen in mijn positie geen werk en zeker geen zekerheid op. Want ook als ZZP'er wordt het je moeilijker gemaakt om opdrachten te krijgen. De modelcontracten zijn zo ondoorzichtig dat iedere opdrachtgever huiverig is om een ZZP'er een opdracht te verstrekken. Het zou fijn zijn als de politiek zich hier nog eens over zou willen buigen.

Afbeeldingsresultaat voor bonsai boom soortenOndertussen zie ik natuurlijk ook lichtpuntjes: ik krijg weer wat meer tijd voor man, kinderen en kleinkinderen en voor mijn vrienden en vriendinnen niet te vergeten. We kunnen weer lekker buiten het seizoen op vakantie gaan, dan is het lekker rustig en kun je wat meer genieten van omgeving en zijn de toeristische plaatsen goed te bezoeken. En ik krijg eens tijd om te reflecteren op wat ik wil en of ik nog wel in het onderwijs verder wil gaan. Misschien moet ik wel bonsaiboompjes gaan kweken of een cursus macrame gaan doen.

Wie weet wat er uitkomt :-)