Een nieuw begin... een nieuw leven?

Een rare aanhef vind ik zelf maar dat was wat me inviel en zo schrijf ik het dan ook maar op.
Op dit moment zijn een hoop mensen om me heen bezig met het afsluiten van het oude en het starten van een nieuw begin. Scheidingen, verhuizingen, nieuwe ondernemingen, nieuwe liefdes, de geboorte van een nieuw leven, maar ook afscheid nemen van dierbaren dat alles speelt zich in mijn directe nabijheid af.
Soms stemt het me verdrietig, soms weemoedig maar vaak ook blij voor de ander, dat er toch weer een lichtpuntje is en een nieuw leven zich aandient.

Voor onszelf geldt dit ook weer eens. Mijn man en ik zijn sinds 1 november de trotse eigenaren van een (kleinschalig) thuiszorgbureau "Competente Zorg" en we richten ons op de kwetsbare oudere mens die 24 uur per dag in zijn huis zit en soms nauwelijks meer daglicht ziet. Hij of zij krijgt wel thuiszorg maar dat houdt vaak in dat er 's ochtends iemand even de kousen komt aandoen en als je geluk hebt 's avonds iemand even komt kijken voor het naar bed gaan. de rest van de 24 uren is deze persoon dan helemaal alleen. Nu al een schrikbeeld voor velen van onze leeftijd (60-65 jaar).

Je ziet dan ook vaak dat mensen in onze leeftijdscategorie gaan zoeken naar alternatieve woonvormen om aan het schrikbeeld zoals bovenstaand beschreven te ontkomen. In de Limburger van afgelopen zaterdag 11 november stonden enkele voorbeelden van zo'n initiatieven en in onze omgeving wordt hier ook vaker over gemijmerd en gedroomd. Feit is dat men dan toch allerlei zaken goed moet regelen en ook weten te scheiden anders zijn dit soort woongemeenschappen ten dode opgeschreven.
Zelf hebben wij (van Competente Zorg) hier natuurlijk ook over nagedacht en we hebben zelfs ooit de euvele moed gehad om een project in te dienen bij IBA waarin wij onze droom uitgewerkt hadden dat in een groene omgeving ouderen en jongeren samen in een soort leefgemeenschap wonen, leren en werken.
Het plan heette 5xI: Leven met initiatief, invloed, inhoud, individualiteit en inspiratie (zie plan iba)
Dit plan leeft nog altijd, onze thuiszorgorganisatie moet een lerende community worden en zijn. Wij willen hier graag in samenwerking met anderen verdere invulling aan geven.
We houden jullie op de hoogte en indien je contact wil over onze thuiszorg, de lerende community of anderszins mail gerust:
competentezorg@kpnmail.nl

Vergunningen rond, nu nog starten...

Na een heerlijke vakantie (ja hoor weer op ons plekje aan de Mont Ventoux) ben ik weer fris begonnen aan een nieuw (werk-school)jaar.

En... het wordt nu toch echt realiteit. De vergunningen zijn rond en we staan in de startblokken om te starten met onze nieuwe organisatie Competente Zorg. De laatste puntjes moeten nog op de i en dan per 1 november gaan we van start. Een uitdagende klus om op korte termijn een organisatie in de zorg neer te zetten die voldoet aan alle eisen van zeer uiteenlopende partijen. Denk daarbij aan gemeentes, ziektekostenverzekeringen, overheid, artsen, en zeker last but not least: de cliënt!!

Daarbij loopt mijn eigen bedrijf ook steeds beter, adviezen en ondersteuning in het onderwijs via Competent Gemonitord,

In beide organisaties wordt de Collectieve Leercyclus (Castelijns, Koster & Vermeulen, 2009; Goes-Daniels, 2011) als uitgangspunt genomen wordt enerzijds voor de ontwikkeling van het team maar anderzijds ook als uitgebreide PDCA cyclus voor het kwaliteitsmanagement. Ik heb hier al vaker over geschreven en natuurlijk is dit ook mijn stokpaardje aangezien mijn proefschrift Competent Gemonitord de teamontwikkeling dmv collectief leren als onderwerp heeft. Maar ik blijf het ook een goed instrument vinden om te kijken waar je met je organisatie staat en om te evalueren of je je ambities/doelen bereikt hebt en het hele proces te overzien.

Buiten alle werkbeslommeringen genieten we van drie prachtige kleindochters waar we af en toe op mogen passen. Wat een rijkdom is dat.
Verder mag ik nog genieten van allerlei culturele zaken aangezien ik in Heerlen woon waar elk weekend wel wat te doen is. Men noemt dit met een zeer modern woord Urban en wat dat is laat ik in het midden maar dat er veel te doen is staat buiten kijf. Dit weekend bijvoorbeeld Oktoberfeest. Daar heb ik zelf weinig mee, ik vind dat niet zo in onze cultuur passen. Geef mij maar Carnaval. Maar allez, ieder zijn meug.

Soms blijft er dan weinig tijd over voor mijn grote hobby. Zingen in een koor (het WFKoor). Ik ben hier voorzitter van en vind dat een grote eer. Helaas loopt al enige jaren het ledenaantal terug en hebben we even geen dirigent gehad. Maar nu met een nieuwe dirigent hopen we een frisse start te maken met als ultiem resultaat misschien nieuwe leden. Wie zal het zeggen. Dus als je in Parkstad woont en je zingt graag, kom eens luisteren en doe mee. Je kunt me altijd een berichtje sturen.


Dit was even in vogelvlucht waar ik me mee bezig hou. Ik ben benieuwd of ik jullie inspireer dus laat gerust eens een reactie achter.

Nieuwe carrière?

Wat is het toch dat zoveel mensen op zoek zijn naar iets anders dan wat ze iedere dag doen? Is het de sleur, de ratrace, of gewoon de tijdgeest? Het is niet meer genoeg om vast werk te hebben en goed te verdienen, nee net deze mensen hoor je vaak verzuchten dat ze graag iets nieuws willen ,iets heel anders. Wat is het dan?
Ik denk dat het te maken heeft met in de eerste plaats zingeving. Is dit wat ik nog de rest van mijn leven wil? of ga ik op zoek naar de zaken die er voor mij echt toe doen?
Maar ik ben er nog meer van overtuigd dat het allemaal samenhangt met eigenaarschap. Als je eigenaarschap voelt over hetgeen je doet dan voel je je zelfverzekerder en dat motiveert ook meer om door te gaan.

Zo is het ook met werken en leren, als je zelf niet mag bepalen hoe je je werk indeelt (en dat geldt vaak van hoog tot laag) of hoe je je leerproces vormgeeft dan ebt de motivatie al snel weg en ligt uitval of burn-out al snel op de loer.  In de Self Determination Theory van Deci & Ryan (2000) wordt gepleit voor het zelf invloed kunnen uitoefenen van iedere lerende op zijn leeractiviteiten, zodat de keuze om een leeractiviteit uit te voeren in vrijheid en zonder druk van buitenaf gemaakt kan worden.
Dit geldt m.i. ook voor activiteiten op je werk. Vandaar dat veel jonge mensen als (semi)-zelfstandigen aan het werk gaan. zij bepalen zelf de tijd en plaats waar en waarin ze werken en hebben zo meer controle over hun activiteiten. Het is alleen jammer dat de onzekerheid die daarbij hoort in de vorm van geen vast inkomen dan toch weer stress veroorzaakt.
Mij lijkt het een prima idee om iedereen een basisinkomen te geven zodat je dan kunt onderzoeken wat je echt wilt en wanneer je dat gevonden hebt dan ben je m.i. ook in staat te excelleren en er een mooi uitkomen uit te halen. Dat maakt mensen pas echt gelukkig en gemotiveerd.

Zelf ben ik ook nog altijd op zoek. Na mijn promotie als onderwijskundige dacht ik het gevonden te hebben. Ik deed wat ik leuk vond en waar ik goed in was, docenten ondersteunen bij hun professionalisering, maar helaas een reorganisatie gooide roet in het eten en ik moest mijn weg zelf zien te vinden. Na veel sollicitaties en evenzoveel afwijzingen en de oprichting van mijn eigen bedrijf, Competent Gemonitord, moet ik zeggen dat mijn leven wel veel uitdagender en interessanter is dan als ik in mijn oude werk was gebleven. Niet gemakkelijker, zeker niet maar wel rijker. Ik bepaal nu zelf wat ik aanpak en er ligt genoeg om nog te ontdekken op onderwijsgebied maar ook op andere gebieden.

Samen met mijn man starten we een nieuwe thuiszorgorganisatie Competente Zorg en als afwisseling sta ik af en toe in een kinderkleding winkel (Zoeff). Veel afwisseling en veel plezier.

En de onzekerheid, die neem ik dan maar op de koop toe.

Lente-kriebels

Hoera het is weer lente en dat betekent weer een nieuw begin.Voor de natuur maar ook voor mij.

Na een heerlijk interessant jaar werkzaam bij Zuyd Hogeschool en EADTU met gevarieerde opdrachten en werk zowel nationaal als internationaal heb ik nu een periode van drie maanden van relatieve stilte achter de rug. Oh nee ik heb echt niet stilgezeten, veel gesolliciteerd en om me heen gekeken maar de banen liggen niet voor het oprapen en zeker niet voor iemand die de zestig al is gepasseerd.
Dus wat doe je dan? In ieder geval niet bij de pakken neerzitten, dat zit niet in mijn aard en komt in mijn woordenboek niet voor.

Samen met mijn man ben ik op onderzoek gegaan of er niet weer een eigen onderneming inzit. Wij kunnen onze krachten zeer goed bundelen, hij op het gebied van zorg en ik op het gebied van onderwijs. Daar moet toch iets moois uit kunnen voortkomen.
En dat blijkt, we hebben een geweldig plan bedacht en zijn aan het onderzoeken hoe we dit kunnen realisern. De volgende keer kan ik misschien al een tipje van de sluier oplichten maar nu nog even mondje dicht.

Vanaf april ga ik werken vanuit mijn eigen BV, dit is professioneler en ik kan dan veel meer opdrachten aannemen en uitvoeren. Hier heb ik echt zin in.
Mijn eerste opdracht heb ik al binnen, het coachen van docentgroepen en dat maakt de cirkel van mijn loopbaan weer een beetje rond. Bij het voormalige Ruud de Moorcentrum van de Open Universiteit hebben wij ook altijd gewerkt aan de professionalisering van docenten en daar voelde ik me als een vis in het water bij. Ik ben blij dat ik deze kans gekregen heb en zal me vanaf april a.s. hier volop in storten.

Dus lekker aan de slag en .... er kan nog meer bij dus kom maar op met die opdrachten.